15.02.2025
Dag prachtig Egypte
Tot heel vlug weer
Dag fantástisch reisavontuur
Tot heel vlug weer
Dag lief reismaatje
Zullen we heel vlug weer?
Ja, weer terug…
Terug in het leven waar ik zoveel tevredenheid en geluk in ken
Waarin ik eigenlijk ontzettend veel doe en ben
Wat ik verlang te doen en te zijn
En toch…
De cultuurshock terug voelt vele malen groter dan heen
Terug binnen, terug in de kou
Terug in de moet-modus
En daarmee bijna gedwongen ook weer in de doe-modus
Ik heb even zó iets anders mogen ervaren
Totale flow & laten leiden door intuïtie en het moment
Het was een reis van mooie gesprekken, diepe ervaringen en heel bijzondere ontmoetingen
Met zowel mystiek, cultuur, plekken als mensen
Het voelt als een reeks initiaties; inwijdingen
Die vooral gaan over het openen van inzichten, wijsheden en verbindingen
In mezelf
Stilte, rust, zuiverheid…
Soms zó’n hoge frequenties dat het te horen was, of mijn lijf niet langer voelbaar
Veel opgeschreven
Uiteindelijk leek het bijna een studie te worden
Waarin ik probeerde alles wat ik de afgelopen jaren geleerd heb op elkaar te leggen
En in elkaar te vlechten met wat hier te ervaren was
En ook de andere kant
Hoe kan het ook anders, want we leven in een wereld van dualiteit
Ik weet inmiddels dat de lessen in het ervaren van beide kanten zitten
Dus daar zaten we, in de bus
De avond voor de terugvlucht naar Nederland
Nog een uurtje of 4 en dan zouden we nog een avond en halve dag aan zee zijn
Ook fijn, na zoveel intense ervaringen
Schoenen uit, helemaal geïnstalleerd in de stoel,
Net bezig om weer eens een post voor Praktijk op Reis te plaatsen op de socials
En daar was ineens de bons
En de bus die helemaal naar rechts helt
Blikken naar elkaar met grote vraagtekens
Ja, ze rijden als malloten in dit land…
Maar daar blijft het niet bij
De bus wankelt, bonkt, kraakt en hobbelt
Ik voel hoe hij naar de andere kant van de weg gaat
Ruiten springen kapot en wolken stof en zand komen de bus binnen
Een gil, een huilend kind
Allemaal gedachten en tegelijkertijd geen een
En dan komt de bus met een flinke bots tot stilstand
Hart in de keel, maar gelukkig is ook een rust voelbaar
Paniek om ons heen
Is iedereen oké?
Zijn wij oké?
Schoenen, tassen, telefoons…mee of niet?
Vliegt er dadelijk iets in brand?
Pfff…
Eenmaal buiten blijkt iedereen oké, en gelukkig is er geen andere weggebruiker geraakt
De bus is er echter héél anders aan toe; overal liggen stukken en platen
En we hebben geluk gehad, want de voorkant hangt half over de rand richting de rivier
Een zandhoop langs de weg heeft hem nèt genoeg afgeremd en tegengehouden
Twee meter verder en het had zomaar héél anders kunnen aflopen
Oké, denk ik…dus alle inzichten van de afgelopen dagen…
We mogen nog een rondje verder reflecteren
De kaarten zijn opnieuw geschud
Het had klaar kunnen zijn
Maar nee, we mogen nog even door
Dus…
Wat is écht belangrijk?
Wat is de les? Van deze reis, van dit gebeuren?
Het zal vast nog duidelijk worden denk ik zo
Het is een bijzondere gewaarwording
Overal mannen op straat in lange kleden
De tuktuk’s die voorbij scheuren
Ambulances die vlug ter plaatse zijn
En ook veel politie, allemaal mannen met geweren
De vrachtautootjes die tot 4meter hoog beladen zijn met autobanden, groenten, of oud papier
Motors met drie of vier opzittenden
Het scheurt allemaal voorbij
De man met zijn hoofd vol zweetdruppeltjes (wat later een halve fles water blijkt te zijn)
Hij doet zó zijn best om te helpen; roepend vragen naar ieders nationaliteit
Hij bedoelt het goed
En ik gun de arme ziel wat kalmte en rust
Ondertussen vragen we ons meermaals af hoe het met de chauffeur zal zijn
Godzijdank is iedereen oké
Hopelijk hij ook
En ik hoop zo dat hij nu niet de rest van zijn leven moet werken om een bus te vergoeden…
Het wachten op een vervangende bus duurt zijn tijd
En als we eenmaal weer onderweg zijn schrikt de hele bus op als ook deze chauffeur een keer flink op de rem trapt.
Rustig in het hoofd, maar het lijf zegt nog even iets anders
En dan merk ik onderweg dat ik mijn journal in de kapotte bus heb laten liggen
Mijn schrijfboekje met al mijn overdenkingen, inzichten, ervaringen
Pfff, dat doet wel even pijn
Maar dan word ik me ook bewust van de controlebehoefte die voor mij heel vaak aan het uitschrijven van dingen hangt
Dat papier….ik kom er nog niet helemaal los van, tijdens lesgeven, meditaties…
Terwijl ik wéét dat ik eigenlijk alleen maar hoef te beginnen met praten of vertellen
En als ik in rust ben en in verbinding, dan stroomt het moeiteloos
Nu dan maar een teken dat ik prima door kan zonder papier
En dan is daar de Ier waarmee ik de rest van de busreis de mysteriën van de Egyptische architectuur en bouwkunst probeer te ontrafelen
Hij is leuk!
En zijn Egyptische vriend die tijdens een stop in de woestijn
Een tas vol flesjes water en tíg repen chocolade koopt
Daar hebben we dankbaar uit gegraaid.
De lieverd deelt de tas met iedereen in de bus, zó fijn
En ik besef me dat je in dit soort situaties iemands kern te zien krijgt
Nou, back to reality dus
Met zóveel nieuwe inzichten
En ja, de werkelijke initiaties en codes worden natuurlijk in het dagelijks leven geleefd en gekraakt
Dus tja…
Ben ik bereid om ervoor te gaan?
Meer rust
Meer stilte
Ben ik bereid om voor werkelijk vertrouwen en overgave te gaan?
Verslavingen aan te kijken
Angsten misschien ook?
En hoe zit het met liefde en intimiteit?
Durf ik daar ook weer wat stapjes in te zetten?
Kan ik het leven zien als één groot avontuur?
En ben ik bereid er het mooiste, leukste en gaafste avontuur van te maken dat maar kan?
Ben ik bereid helemaal eerlijk te zijn?
Naar mezelf en anderen?
Me écht uit te spreken?
En totaal mijn waarheid te leven, wát die ook moge zijn?
Écht mijn missie leven
Dat boek schrijven
Die app maken
De coach, inspirator en leraar zijn
Laat ik maar op alles JA zeggen
In dankbaarheid en vertrouwen💚
Want, nu we er toch zijn…
Dan kunnen we er maar beter het aller aller állerbeste en mooiste van maken!!
Amen🙏
221224
Admin - 07:16 | Een opmerking toevoegen